رشد سریع جمعیت در سالهای اخیر و نیاز شدید به افزایش بهره وری در بخش ساختمان،
این واقعیت را آشکار می کند که استفاده از سیستم های سنتی در امر ساخت و ساز
متناسب با نیاز کشور نیست. با استفاده از روش های صنعتی سازی ساختمان می توان
مشکلاتی نظیر هزینه زیاد، زمان طولانی ساخت و کیفیت پایین ساختمان های ایجاد شده
با روش های سنتی را حل نمود.
صنعتی سازی، فرآیندی است که با بهبود کیفیت، زمان ساخت و استفاده از نیروی کار منجر
به افزایش خروجی سیستم و بهینه سازی بهره برداری از تجهیزات، تسهیلات و تکنولوژی
میگردد. بنابراین ما درباره کارخانه هایی صحبت می کنیم که هر نوع از قطعات را تولید
می کنند تا در ساخت و ساز نصب گردد و هدف این شیوه تولید بهبود ایمنی،کیفیت،هزینه
و سطوح خروجی است.
در شیوه تولید صنعتی، تولید قطعات ساختمانی براساس شیوه و استاندارد واحد، به صورت
متمرکز ساخته شده و در نهایت به صورت مکانیزه و صنعتی نیز نصب و اجرا می شود. در تولید
صنعتی از آنجایی که استانداردهای لازم و مشخص تعیین شده است، امکان تولید مدولار در
این شیوه وجود دارد و از اتلاف منابع تاحد بسیاری کاسته و به سرعت تولید می افزاید.
بنابراین یکی از پیش نیازهای اولیه تولید «تمام صنعتی » تبیین و تعریف استانداردهای
ساختمانی با توجه به ویژگی های اقلیمی، فرهنگی و نیازهای انسانی است.
در تولید تمام صنعتی، علاوه بر تولید بخش سازهای ساختمان، بخش نرم و غیر سازهای نیز
براساس تولید مدولار در کارخانه تولید می شود. تمامی اجزاء ساختمان بر اساس یک روش
و طی یک فرآیند هماهنگ تولید شده و برای نصب به محل اجرای پروژه منتقل می شود.
به علت تولید در یک سیستم واحد و هماهنگ، امکان نصب مکانیزه قطعات نیز وجود دارد
و دخالت نیروی انسانی به حداقل ممکن می رسد. این مسئله تاحد بسیاری ضریب خطاهای
انسانی را در هنگام تولید پائین می آورد و موجب افزایش کیفیت و ایمنی ساختمان، و
سرعت تولید و در نتیجه قیمت تمام شده می شود .